maandag 28 juli 2014

31.De Fenicische eenheid verbroken.



          3.1.6.  De Fenicische "eenheid" verbroken.

 

          De eenheid onder de Feniciërs, die toch al niet zo  groot  was,  wordt

          onder de Assyrische bezetting voor een goed deel  gebroken.  Tijdens  de

          aanval van Sanherib vechten zelfs wellicht Feniciërs tegen Feniciërs,  al  of  niet

          gedwongen. In hoeverre Sidon e.a. zich met  vreugde  of  verdriet  tegen

          Tyrus keren, is moeilijk uit  te  maken.  Natuurlijk  zullen  de  andere

          Fenicische steden de dominante positie van Tyrus wel beu zijn geweest,

          zoals later Utica dat t.o.v.Carthago was, maar het is onwaarschijnlijk,

          dat dat hun drijfveer is geweest. Veeleer de drang tot  overleven  onder

          de Assyriërs is in dit opzicht doorslaggevender geweest.

          .……………………………………....................................................................

 

          3.1.7   De opstand van 677.

 

          Ditmaal is Tyrus niet de leider. Na de dood van Sanherib in 681 gist het

          al overal in het Assyrische rijk en het is een paar  jaar  later  vooral

          Sidon, die de lont in het kruidvat gooit.  Abdi‑Milkutti  van  die  stad

          verbindt zich met de Ciliciërs en weet zich  in  de  rug  gesteund  door Egypte. *

          Assarhaddon van Assyrië verwoest echter Sidon en deporteert de burgers.

          Assarhaddon vermeldt daarover in zijn Annalen:

          "Ik verwoestte Sidon, de versterkte stad in het midden van de  zee,  tot

          op de grond, ik vernietigde en gooide de muren en huizen in  de  zee  en

          vernietigde de plaats, waar dit alles  stond.  Voor  wat  betreft  Abdi‑

          Milkutti, haar koning, die in het aangezicht van mijn  legers  naar  het

          midden van de zee was gevlucht, die hakte  ik  het  hoofd  af.  Ik  ver‑

          plaatste zijn onderdanen, die  zeer  talrijk  waren,  naar  Assyrië.  Ik

          reorganiseerde het gebied en plaatste een van mijn  ambtenaren  aan  het

          hoofd om over hen te regeren."

          Bovendien richt hij er een eigen burcht op. Ook de  opstand  in  Cilicië

          wordt neergeslagen en Tyrus moet nu naast de eigen koning een goeverneur

          dulden, wiens voornaamste taak het  is  voldoende  belastingen  naar  de

          Tigris te zenden. Nog steeds heeft Tyrus geen Assyrische bezettingsmacht

          van betekenis in huis. Tyrus krijgt zelfs voormalige gebieden van  Sidon

          onder zijn beheer. De een zijn dood is de ander zijn  brood  lijkt  hier

          wel zeer op zijn plaats. Sidon zelf wordt  trouwens  met  andere  bevol‑

          kingsgroepen en ook Assyriërs weer opnieuw bevolkt en na enige tijd weer opgebouwd.

          Sidon heet sindsdien Kar‑Assarhaddon naar de  burcht,  die  de  Assyriër

          daar liet oprichten om de stad nog beter in  de  tang  te  houden.  Kar‑

          Assarhaddon wordt de hoofdstad van de middelste Assyrische provincie  in

          Fenicië. In het noorden is dat Simyra, nadat Arvad hardhandig  tot  de

          orde is geroepen. In het zuiden is dat Tyrus. 

       XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

 
                           BAAL VAN TYRUS
              Het exacte begin van zijn regering is niet bekend. Hij regeert tot
              660 en laveert zijn stad tussen de gevaarlijke klippen om zijn stad
              heen door. Zijn politiek bestaat er in om geen duidelijke anti‑
              Assyrische handelingen te plegen en toch ook om op goede voet met
              Egypte te blijven. In de handel wordt scherp met Sidon
              geconcurreerd.
              Uiteindelijk onderneemt Baäl een poging om een grote anti‑Assyrische
              confederatie op te richten van maar liefst 22 koningen uit Syrië.
              Juda en Cyprus. Alleen dan heeft het zin om zich teweer te stellen.
 
 
                               Zie: I rapporti politici di Tiro con l'Assiria alla luce del trattato
                                               tra Assarhaddon e Baal, G.Pettinato, RSF III, Roma, 1975.
 
                               Zie: ATLAS VAN DE FENICISCHE EN PUNISCHE STAMMEN, STEDEN EN VOLKEN.
                                               Kaart 33.De opmars van Esarhaddon & Assurbanipal (VIIe eeuw v.C).
 

          3.1.8.  Taharqa van Egypte.
 
          Vooral deze farao tracht de situatie in de  Levant  te  veranderen.  Hij
          doet diverse invallen in Palestina, maar wordt  telkens  verslagen.  Ook
          staat hij achter de volgende opstand van diverse Fenicische steden  in
          674. Tyrus is nu weer de leider van de rebellie  en  weer  belegeren  de
          Assyrische troepen vergeefs de eilandstad. Tot 671 duurt het, voordat er
          weer een vergelijk komt. Baäl  van  Tyrus  moet  echter  wel  een  grote
          schatting betalen en gijzelaars naar Ninivé zenden. Taharqa is inmiddels
          verslagen in de veldslag van Ishkupri en moet zich naar het  zuiden  van
          Egypte  terugtrekken.  De  Assyriërs  bezetten  zeven  jaren   lang   de
          Nijldelta. In 670 tracht Taharqa geheel Egypte weer te bevrijden en komt tot Memphis.*
          Dat noopt Assarhaddon om in  669  opnieuw  naar  Egypte  te
          gaan. Daar verdrijft hij Taharqa, maar overlijdt aldaar niet veel later.
          Taharqa zet de strijd voort tot 664, wanneer ook hij sterft.
          ................................................…………………………………….....................
 
          3.1.9.  Assoerbanipal.
 
          Onder  deze  Assyrische  koning  komt  het  rijk   tot   zijn   grootste
          ontplooiing. Hij verjaagt Taharqa definitief uit de Nijldelta en bereikt
          na 660 zelfs Thebe. Het is de laatste opflikkering  van  het  Assyrische
          wereldrijk, dat nu snel naar zijn eind gaat door o.a.  interne  twisten,
          familieruzies én door de invallen van o.a. de Skythen.  Nog  heersen  er
          aan de Levant Assyrische vazallen, zoals:
          ‑Baäl van Tyrus
          ‑Mugallu van Metilene
          ‑Jakinlû van Arvad
          ‑Sandas(h)ame van Cilicië
          ‑Itûandar van Paphos op Cyprus(Etewandros).
          In deze tijd  worden  de  Fenicische  kolonies  en  factorijen  steeds
          zelfstandiger. Alleen de religieuze en traditionele binding  blijft  erg
          sterk. Door aanvallen van de Grieken en de Assyrische  knechting  dreigt
          in deze periode ook de hegemonie van de Feniciërs in  de  Middellandse
          zee in elkaar te storten. De beproeving van de  Assyrische  overheersing
          is echter bijna voorbij.
          De stad Carthago is nog maar net zo uitgegroeid, dat  zij  aarzelend  de
          leiding in het westen kan overnemen van Tyrus en Sidon.  Dit  heeft  het
          gevolg, dat de Grieken vrij spel lijken te hebben op  Sicilië  en  Zuid‑
          Italië.
 
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
 
* zie Map 48.1.10.Fenici e Cartaginesi a Memfi, G.Chiera, Roma, RSF XV, 1987.
                                                                                                                                 650
              HET BAALVERDRAG VAN 671.
              Met Assarhaddon wordt een verdrag afgesloten, dat tekenend is voor
              datgene, wat de Assyriërs met veel andere steden aan de Middellandse
              zeekust hebben afgesloten.
              Het verdrag valt uiteen in vier delen:
              a.Inleiding.
              b.???(vrijwel geheel beschadigd).
              c.Voorwaarden voor het verdrag.
              d.Vloekformules.
              Het komt er op neer, dat het verdrag (adê) bepaalt, dat Baäl geen
              brief mag openen, tenzij de Assyrische gedeputeerde (gêpu) aanwezig
              is. Voorts bevat het regels bij schipbreuk van Tyrische schepen en
              regels voor landingsplaatsen en voor handelsroutes. Ook de bevoegd‑
              heden van de gêpu worden er in aangegeven.
 
                               Zie:ATLAS VAN DE FENICISCHE EN PUNISCHE STAMMEN, STEDEN EN VOLKEN.
                                   Kaart 39A.De Fenicische wereld in het oosten o.b.v. in het Fenicisch  overgeleverde namen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten